Getireski Gunlerimi

Geldi yine mevsim değişimi!
Geldi yine sonbahar yağmurları!
Kendime benzetiyorum, bazen mevsimleri!
Nasıl ki onlarda bulut,güneş,ay varsa;Bende de var!
Bende de var.
Sen, sen, sen ve yine sen.
Ama bir fark var.
Mevsim değişimleri herkese paylaştırılmış.
Güneş, güzellikleri gösterir.Bazen de ısıtır.
Ama en büyük görevi, gece bekçisine açar kapıyı.
Ve volta atmaya başlar gece bekçisi...Ay!
Sen güneşe çıplak göz ile bakabilir misin ?
Bakamazsın!
İşte ayın parlaklığı bu yüzdendir.
İnadına her gün, açtığı kapıdan bakakalıyor.
Güneş!
Aya!
Bulutlar hiç öyle mi ?
Zifri karanlık bulutlar!
Sürekli bu yüzden ağlarlar.
Çünkü sürekli kızgındırlar.
Bir anda ışık saçar,bağırırlar!
Ama Sen!
Tüm görevler sende muntazamdır.
Her an içimi ısıtır,günümü aydınlatırsın.
Tam ayarında!
Bu yüzdendir,güneşin kıskançlığı!
Kimsenin kapıyı açmasına bile yoktur gerek!
Gecelerde saklıdır, lal olmuş konuşmalarda!
Siyahın koyu tonu olan gecede!
İçindeki sıcaklık yol gösterir!
Boynundan damlayan su damlası ,kalem gibi çizer yollarımızı.
Kapat perdeleri, hasetinden zayıflıyor ay!
Geçen gece, neredeyse hiç yoktu!
Güneş bu yüzden kızıp, gönderdi yıldızları.
Sensin sebebi! bu dünyada yaşayan!
Bu yüzden unutamadığım o gece!
Eşi benzeri olmayan sen!Hem ısıtır,hem ışıtırsın.
Bu yüzden bazen diyorum.
Her şeyi yaptığından!
Bu yüzden sen benim dünyamsın.
Hem gün de, hem karanlıkta!
Bulut olur ağlatırsın,
Yanan çölüme gelen ferahlık!...Esen ayrılık rüzgarındandır.
Dedim ya!
Geldi yine sonbahar!
Üzülme! Ağlama artık!
Taşacak dereler, karıştırma beni sürüklenen sele!
Her sonbaharın gerisinde vardır elbet ilkbahar.
Ve kapıda bekleyen kışın yerini alacaktır yaz.
Dünyam.
Haydi, çağıralım karları!
Çabuk gelsin yaz.
İşte bu benim dünyam.
Bekle!
Yine geleceğim...