PANGEA1

Kalbimin Sol Yanındasın

Hayat izin verseydi, şartlar başka türlü olsaydı, başka bir yerlerde karşılaşmış olsaydık belki; çok severdim seni.

Şimdi dilim varmıyor aslında söylemeye ama dışarıdan bakınca görüyorum aslında aradığının çevrende dolananlar olmadığını. Biliyorum, sen de benim gibi seversin… Biliyorum, sen nasıl sevilmek istersin….

Farklı ömürlerin törpülerinden geçip şekillenmiş olsak da, biz seninle aynı baharın çiçekleriyiz. Aynı mevsimde farklı dallarda açarız. Aynı güneşten besleniriz, aynı sıcaktan kaçarız.

Biliyorum sen de karda açmayı seversin, mücadeleyi ömrünün sebebi bilirsin, aklının her köşesini sevgiyle süslersin. Biliyorum çünkü bende bir suretin var, farkında değilsin.

Şimdi ayrılıyoruz diye biraz hüzünlüyüm bakma gözlerime. Ellerini ellerimin yakınında tutma. Nefesime yaklaşma öyle, şeytan doldurur dudaklarımızı diye korkarım.

Sen şimdi kalbimin sol yanında nöbettesin, öyle duruyorsun işte. Sınırda bekleyen askerler gibi, sanki orayı koruyorsun. Belki bir gün bütün yüreğimi alıkoymak için, o kısma ismini yazdın, çekilmiyorsun.

Bakıyorum kendime, sonra sana, izliyorum bizi… Tuhaf bir bağ kuruyorum ömrümün orta yerinde aklınla. Sen farkında değilsin mutlaka, gece yarılarında düşüncelerim uyandırıyor yatağından seni. O gece yarıları dolaşman boş sokaklarda bu yüzden…

Kalbimin sol yanındasın, hiç çalamadığım bir melodi gibi… Sanırım bir zaman daha orada kalacaksın.

Belki bir ömür geçecek, belki saçlara aklar düşecek, ben seni yine bir yerlerde seveceğim

Yaşayan,yaşamayan( tüm annelere saygılarımı sunar ellerinden öperim.

Oturmadı resmin orta yerine siluetin, bir türlü yerleşemedin, yer bulamadın hayatın fırçasında, kendini şu tabloda renklendiremedin.

Alışkanlıkların ağır bastı, düzen sevgin belki, belki sadece korktun. Tüm şikayetine rağmen, bulunduğun toprakta kök saldığın için yaşıyordun.

Kim sana başka bir bahçede yer gösterse, korkup kaçıyordun. Kendi bahçende dev gibiydin, yanında ezik kalıyordu sümbülle gül. Oysa başkasının ormanında sen de sümbül kadar korunmasız ve çaresizdin.

Dilin kanıyordu bazen, konuşamadıklarını kusuyordu bedenin. O yüzden şimdi hastalandın belki, içine çekip sindiremediğin tüm sevgilerin acısını alır gibi, oksijeni az bulup hastalandı ciğerlerin.

Seni düşünmediğimi sanıyorsun, yanılıyorsun. Düşünmüyorum sadece, üstelik takipteyim. Hangi bahardasın, hangi yazdasın, nerede ne yapmaktasın, bilirim.

Hep kendine döndüğün için, hep kendini çizdiğin için, hep aynı yerde kaldığın için yakınında değilim. Baktım hayat kaçıyor senin peşinde dolanırken, baktım sen hep bıraktığım yerde sendelemektesin; vazgeçtim!

Yine de bir gündüz düşünde aklımın orta yerine saplanıyor gözlerin. Biraz senden, biraz benden kalanla süsleniyor tebessümlerim.

Yine de başı ve sonu iyi giden bir hikayenin orta yerinde sen ve ben, gereksiz bir detay gibiydik. Ne yan yana iyi duruyorduk, ne ayrıyken keyifliydik.

Sen bir gündüz vakti hayatıma girdiğin gibi gittin. Ben seni hiç terk etmedim aslında, haberin olmadı ama hep uzaktan izledim.

Gece olunca, karanlık çökünce ellerimin üstüne; ben başka düşlerle uykuya daldım, sen başka bir tenin kokusunu içine çektin. Sevdiysek de, bir hikayenin kahramanları olmayı beceremedik.

Bir gündüz vaktiydi düştün aklıma ve hiç içimde olmayan bir düşe karıştı gözlerin. Tuhaf aslında çünkü bu hikayenin başı belliydi, sonunu birileri tahmin edebilirdi, bir tek sen kendine yer edinemedin…

Aykırı bir yaşam düşü benimki, aldırma! Sen olmasan da sevebilmeyi istiyorum. Hani kalbini bana bırakıp gitsen, git diyeceğim özgürce.

Mor bir esinti istiyorum yüzümde, gece eflatun olsun istiyorum, olmuyor! Karanlığı da severim ama artık geceler bana daha çok tek başınalığımı hatırlatıyor.

Gidilecek kaç şehir daha varsa, seni öyle merak ediyorum. Işık olsam diyorum bir lambada veya gölge olsam; izlesem bir ömür seni, uyuduğunda gizlice dudaklarına öpücük kondursam.

Sen sadece beni yenebilirsin bu yaşam oyununda ve benim gibi birkaç kişiyi daha; ya sonra? Ölümü ne yapacaksın? Mutlak mağlubiyeti geçtim hadi, yaşamı ne yapacaksın? Düşünürsen, sen en çok hayattan başarısızsın.

Her şeye karşı durabilirim aşk için, sana bile. Ayrıca ben seviyorsam, şairin dediği gibi, kime ne? Gönül benim, yürek benim, ömür benim.

Biliyorum bütün yollar senin ve gidebildiğin kadar gideceksin. Git! Ben de üstüm başım bulut kokana kadar seni takip edeceğim. Hiç bilmeyeceksin ama ben seni severek öleceğim.

Ama belki bir gün, senin peşinde dolaştığım o yollarda aşkımı başka renklere çevirecek bir çift göze rastlarım. Bakarım sen farkında değilsin hala gölgenin, bir düşün orta yerinde kaybolurum. Sen gölgeni ararken, ben kim bilir hangi kolda olurum?

http://www.youtube.com/watch?v=LzdTEeoyF7w