kaligrafia7

Wy­my­śli­li­śmy wy­ści­gi sa­mo­cho­dów i wy­ści­gi kan­gu­rów,
Wy­my­śli­li­śmy lo­te­rie, kar­ty, ra­nio­ne am­bi­cje i cha­osy uczuć,
Wy­my­śli­li­śmy ra­dość z nie­uda­nych wier­szy przy­ja­cie­la,
Wy­my­śli­li­śmy smu­tek z ku­rzych ła­pek przy uko­cha­nych oczach,
Wy­my­śli­li­śmy ga­piów przy ma­łym no­so­roż­cu uro­dzo­nym w ogro­dzie zoo­lo­gicz­nym,
Wy­my­śli­li­śmy po­ka­zy na­gich dziew­cząt o no­gach dłu­gich jak mila,
Wy­my­śli­li­śmy afe­rę Drey­fu­sa i afe­rę ka­na­łu pa­nam­skie­go,
Wy­my­śli­li­śmy tyle na­mięt­no­ści, że nie ma w nas nic, prócz ter­ro­ru ży­cia,
Wy­my­śli­li­śmy sys­te­my fi­lo­zo­ficz­ne, zwy­cię­stwa ich i ban­kruc­twa,
Wy­my­śli­li­śmy woj­ny i po­mni­ki ge­ne­ra­łów i pa­cy­fi­stów,
Wy­my­śli­li­śmy brak cza­su, aby nie zo­sta­wać ze sobą sa­mym,
Wy­my­śli­li­śmy ase­ku­ra­cje od wy­pad­ków i bły­ska­wicz­ne am­bu­lan­se,
Wy­my­śli­li­śmy szpi­ta­le z chło­dzo­nem po­wie­trzem, chlo­ro­form i eter,
Wy­my­śli­li­śmy wszyst­ko, by umniej­szyć cier­pie­nia,
Wy­my­śli­li­śmy wszyst­ko, by za­po­mnieć o śmier­ci.

I za­po­mnie­li­śmy.
I cie­szy­my się z utra­ty pa­mię­ci
I śmie­je­my się z lu­dzi, któ­rzy nie wy­my­śli­li nic
Ale wie­rzą w inny po­czą­tek i ko­niec
I klę­ka­ją utru­dze­ni
I twarz kry­ją w dło­nie
I wie­dzą co mó­wią,
Gdy szep­cą przed nocą:
Od­puść nam na­sze winy.

Więcej wierszy znajdziecie na tej stronie : https://poezja.org/wz/