jesteś jak motyl jak kwiat
jak kolor czerwieni
wierzę,że los tego nie zmieni
najpierw oddychasz spokojnie
wystarczy wyciągnąć ręce po skarby
wznieść się i podążać zmysłami
rozpalonymi ustami
ukwieconą ścieżką
i iść do raju
w objęciach
i słyszeć szelest Twoich pragnień
zaplatać się palcami w Twoje włosy
potem oddech przyspiesza gdy bez słów
wiem czego oczekujesz
oddech i drżenie wyznaczają azymut przystani
bo miłość to wiatr
w żaglach naszej arki
może wiem jak dogonić Twoją pieszczotę?
powiesz mi gdy pójdziemy na poranny spacer po Twoim ogrodzie
jesteś
jak motyl pijący poranną rosę i jak kwiat
rozkwitający niewinnym urokiem
