gdzie świat nie ma ran
gdzie słońce ma za zadanie kłopotów rozgrzewanie
podaj dłoń pójdziemy odważnie przed siebie
nawet jak los nie rozda najlepszych kart...to nic
nasz świat jest coś wart
rozegramy to po swojemu
z wiatrem wypijemy brudzia
z deszczem wybierzemy się na wycieczkę
mowy ptaków się nauczymy
my przecież w tym świecie też się liczymy
radością będą świecić nasze oczy
w nich miłość schowana
jak białe latawce słowa po niebie poszybują
ja i tak wiem co obiecują
usiądziemy na łące wśród kwiatów...na chwile
przyfruną barwne motyle
trawy delikatnie wiatrem poruszane
będą łaskotać ciało...
a ja pogłaszczę Twoją twarz w ekstazie zjednania
i czas odpuści...nie pogania
obłoki zatrzymały się zdziwione widokiem wspaniałym
...niby dwoje zwykłych ludzi...lecz jednak w magię odzianych
takich w sobie zakochanych...takich innych
lecz nie do końca poznanych
