21 marca 2010, obchodziłby swoje 50 urodziny. Jeden z najbardziej utalentowanych zawodników w F1, przez wielu uznawany za najlepszego kierowcę w historii tej dyscypliny. Trzykrotny mistrz świata, zapewne gdyby jego życie nie zostało przedwcześnie przerwane miałby tych tytułów więcej. Niestety, tor Imola i jego zakręt Tamburello, okazały się dla niego śmiertelnymi. O kim mowa? Chyba nikt nie ma wątpliwości. Ayrton Senna.
Z okazji 50 rocznicy urodzin wielkiego Brazylijczyka, chcieliśmy przedstawić czytelnikom naszego poratlu po krótce jego sylwetkę i karierę.
Ayrton Senna da Silva, urodził się 21 marca 1960 w São Paulo, zmarł 1 maja 1994 w Bolonii.
Młodość
Zachęcany przez ojca, entuzjastę wyścigów, Senna zasiadł za swoim pierwszym gokartem w wieku czterech lat. Zaczął się ścigać w kartingu w wieku 13 lat. W 1977 wygrał Kartingowe Mistrzostwa Ameryki Południowej.
%%GD_PHOTO_ID%6817381%l%x1Z%% %%GD_PHOTO_ID%6817392%l%x1Z%%
W 1981 roku udał się do Europy i rozpoczął rywalizację w Brytyjskiej Formule Ford 1600, którą wygrał. Przyjął także nazwisko rodowe matki - Senna, ponieważ da Silva jest bardzo powszechnym nazwiskiem w Brazylii. W 1982 dalej ścigał się w Europejskiej i Brytyjskiej Formule Ford 2000, obie wygrał. Wygrał także w prestiżowym Grand Prix Makau. W 1983 walczył z Martinem Brundle w Brytyjskiej Formule 3 o zapewnienie sobie miejsca w zespole Toleman, startującym w Formule 1.
Formuła 1
Swój debiutancki sezon zakończył na dziewiątej pozycji w zespole Toleman. Podczas Grand Prix Monako dał pokaz swoich wyjątkowych umiejętności jazdy w deszczu, zajmując drugą pozycję. Na podium stawał jeszcze dwukrotnie.
Od sezonu 1985 Senna związał się ze stajnią Lotus (przez co został ukarany przez stajnię Toleman za potajemne negocjacje absencją na dwa wyścigi). Podczas deszczowej Grand Prix Portugalii odniósł swoje pierwsze zwycięstwo, powtórzył to jeszcze w Grand Prix Belgii. Ostatecznie zajął dobre, czwarte miejsce w klasyfikacji generalnej.
%%GD_PHOTO_ID%6817417%l%x1Z%%
Sezon 1986 to kolejne dwie wygrane podczas Grand Prix Hiszpanii i Grand Prix Stanów Zjednoczonych. Sezon zakończył ponownie na czwartej pozycji w klasyfikacji generalnej.
Kolejne dwa wygrane wyścigi w sezonie 1987 zapewniły mu trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej. W całym sezonie dziewięciokrotnie stawał na podium. Był to jego ostatni sezon w barwach Lotusa.
Sezon 1988 został zdominowany przez Sennę i Prosta w samochodach McLarena napędzanych silnikami Hondy. Stajnia z Woking wygrała 15 z 16 wyścigów sezonu. Senna wygrał osiem wyścigów i zdobył swój pierwszy tytuł Mistrza Świata Formuły 1. Wyprzedził w klasyfikacji generalnej Francuza o 3 punkty.
%%GD_PHOTO_ID%6817428%l%x1Z%%
W sezonie 1989 nie udało mu się zdobyć kolejnego tytułu, został wicemistrzem oddając tytuł w ręce Prosta. Wygrał w sześciu wyścigach, a tylko podczas trzech nie zdobył pole position. Szeroko komentowana była sprawa wątpliwej dyskwalifikacji Senny podczas GP Japonii - przedostatniej eliminacji cyklu. Doszło do kolizji spowodowanej przez Prosta, w wyniku której Brazylijczyk ominął szykanę powracając na tor. Wygrał i sprawa mistrzostwa była zupełnie otwarta, lecz po dyskwalifikacji tytuł przypadł Francuzowi.
Od sezonu 1990 Prost przeniósł się do stajni Ferrari. Zakończył się tym samym okres konfliktów i napiętej sytuacji w zespole, spowodowanej prywatnymi sprzeczkami z Brazylijczykiem. Mimo nieukończenia ostatnich trzech wyścigów Senna zdobył swój drugi tytuł mistrzowski. Wyprzedził drugiego w klasyfikacji Prosta o 7 punktów.
Tytuł w 1991 zdobył jeszcze łatwiej. W klasyfikacji generalnej drugiego Nigela Mansella wyprzedził o 24 punkty. Zwyciężył siedmiokrotnie, lecz już w drugiej części sezonu zaznaczyła się technologiczna przewaga Williamsa.
Sezon 1992 to początek problemów McLarena i całkowitej dominacji stajni Williams-Renault. Senna musiał się wycofać z siedmiu wyścigów i ostatecznie zajął czwartą pozycję w klasyfikacji generalnej. Wygrał tylko trzykrotnie.
Pod koniec 1992 roku Senna chciał porzucić F1. Przed Bożym Narodzeniem zaczął testować Indy Car. Po negocjacjach z McLarenem Senna zgodził się jednak na kontrakty na pojedyncze wyścigi w następnym sezonie F1.
W sezonie 1993 wypadł lepiej zostając wicemistrzem, wygrywając pięciokrotnie. (Między innymi w Donington Park - w wyścigu który przeszedł do historii. W strugach deszczu zniszczył wręcz niedoścignione Williamsy Prosta i Hilla) Zakończył także swoją współpracę z zespołem McLaren. Jeździł dla tej stajni w 96 wyścigach i zdobył dla niej trzy tytuły Mistrza Świata Kierowców oraz cztery tytuły Mistrza Świata Konstruktorów.
Współpraca z nowym zespołem, Williams-Renault nie układała się od początku sezonu. Nowy bolid pozbawiony systemów kontroli trakcji i aktywnego zawieszenia (które w latach 1992-93 dawały Williamsowi ogromną przewagę, a od 1994 roku zabronionych) okazał się konstrukcją wyjątkowo nieudaną. Senna nie ukończył pierwszych dwóch wyścigów, zdobywając w obydwu pole-position. 1 maja 1994 wystartował do trzeciego wyścigu sezonu i ostatniego w swoim życiu..
http://www.mototube.pl/film/4038/ayrton-senna---simply-the-best/
http://www.mototube.pl/film/4036/ayrton-senna---tragicznie-zakonczone-zycie-wielkiego-mistrza/
http://www.mototube.pl/film/4037/ayrton-senna---wypadek-na-imoli/
PAMIĘTAMY!
document.write(go('PGEgaHJlZj0iaHR0cDovL3d3dy52MTAucGwvUmVkYWtjamEsMTkyLmh0bWwiIGNsYXNzPSIiPlJlZGFrY2phPC9hPg=='));
