https://www.youtube.com/watch?v=-PtygPDQhfE

Oglądając się za siebie
widzę twarze roześmiane
myśl biegnącą zapomnieniem
łzę wyrytą w kontuarze

Oglądając się za siebie
Widzę troski i obawy
Tak mi teraz jakoś dziwnie
Czas zasklepił stare rany

Dawne Nicki znane tutaj
Dziś przybrały inne formy
Ludzi których tu poznałem
Nigdy już się nie zapomni

Dzisiaj stoję w innym miejscu
Zaciskając mocno palce
A co u Was dzisiaj słychać
W jakiej Wy żyjecie bajce ?


"Tylko świat w którym dzieciom nie brakuje uśmiechu wydaje się być namacalną przyczyną naszych starań."

28.01.2024r n(k)

Rozbiegane moje marzenia
Pod obłoki wylatują
I choć w koło wszystko
Jest w zimowej szacie
Mrozem szczypie śnieżek pada
A w mym sercu jak ballada
Lato swoje opowieści
Jak obrazy swe rozkłada
Nic to że wieczory długie 
Ciemność za oknem się skrada
A ja właśnie się nie nudzę
Biorę Ciebie w posiadanie
Nic to wcale że czas pędzi
Ważne że mi się dostaje 
To że stoję na krawędzi
Jestem z Tobą i zostanę  
Wszak wiesz o tym 
Jesteś światłem jesteś cieniem
Jesteś moim grzechem na sumieniu

Zawsze byłem zwolennikiem WOŚPu, ale w tym roku mam dylemat.
Płuca po pandemii, w większości u starszych osób.
Jeśli starszych, to w większości u oglądaczy TVP, a teraz Republiki.
Nie wiem, czy po tylu latach szczucia i nienawiści chciałbym w tym roku dołożyć choć grosik.
Zmiany, jakie zostały trwale wypalone w ich mózgach są nieodwracalne.
Wybacz Yurek, podobno karma wraca.
Zobaczymy się w przyszłym roku.

W 1999 postawiono pomnik E. Malinowskiego na przełęczy Ticlio. W granicie przywiezionym ze Strzegomia wyryto godła Peru i Polski oraz napis w dwóch językach (po hiszpańsku i polsku) powyżej płaskorzeźba z brązu z wizerunkiem Ernesta Malinowskiego
„Inżynier Polski, Patriota Peruwiański, Bohater obrony Callao 1866, projektant i budowniczy centralnej kolei transandyjskiej”.

Centralna Kolej Transandyjska łączy port Callao ( stolica Lima) , czyli największy i najważniejszy port w Peru z miejscowością Huancayo w środkowej części kraju. Ernest Malinowski opracował założenia techniczno-ekonomiczne inwestycji i był głównym projektantem, konstruktorem tej kolei . Budowa była w latach 1869-1908 . Cała długość to 346km. Różnica wysokości to od 0 do 4818 m . a po drodze Andy. Na trasie z Limy do La Oroya wykuto 63 tunele o łącznej długości ponad 6 km oraz powstało 61 mostów i wiaduktów o łącznej długości około 2 km; ponadto wykonano 13 nawrotów (zmian czoła pociągu), w tym 6 podwójnych, tzw. „zygzaków”.

Lista jego dokonań oraz historia jego życia mogłaby być niezłym scenariuszem filmu fabularnego. W tle nauka w Polsce i Francji , powstanie Listopadowe , budowy we Fracji , Algierii,Peru , Ekwadorze , wojna w Peru z Hiszpanią . Warto zapoznać sie z dokonaniami tego Polaka.
Podobno kursują czasami pociągi turystyczne na tej trasie trzeba trafić. Nie da się wcześniej zarezerwować, bo same errory wychodzą, tak że dla turystów w pozostaje Machu Picchu.

Cisza potrafi się znęcać. Wiercić dziurę w brzuchu, duszy, umyśle.
Dogryzać, ujadać, skamleć, pastwić się, wrzeszczeć.
Nie używając słów potrafi powiedzieć tak wiele.
Zbyt wiele...Cisza ma też drugie oblicze.
Czasami tak bardzo za nią tęsknimy, że staje się naszym wybawieniem.
Oczyszczeniem. Siłą i wiedzą. Zrozumieniem
.Bo tylko w ciszy usłyszysz bicie swego serca.
Szepty życia. Kroki mijającego czasu.
Zrozpaczoną tęsknotę.

Bez was nie byłabym tu gdzie jestem i tym kim jestem!

Zagubiona w ciszy
Siedzę sama w nocny czas
Księżyc swą tarczę rzuca 
Cieniem na las 
Pochylone drzewa śpią
Mokry na mojej twarzy ślad
Myśli wirują zostawiają cień 
Pytam Cię Boże czemu 
Czemu zabierasz mi siostrę 
Tylko z najbliższych ją jedną mam
Mało tego jest?
Jeszcze i szwagier chory jest
Telefon w nocy i jego głos
I słowa które cały czas mi 
W uszach brzmią
To chyba ostatnia rozmowa 
Nasza jest,brakuje sił 
Zabieram wspomnienia i
Ten dobry wesoły świat
Nie płacz tak widać miało być
Jakże inny ,smutny głos
Leżymy spokojni ja głowę wtulam
W swej żony tors 
A ona głaszcze mnie po włosach
Jak błogo mi,cichnie głos
Żałuję że nie jestem z nimi w ten 
Zły czas
Jak mam z tym żyć
Już nie podźwigne się
To wiem
Zabrałeś mi Panie rodziców i brata
I małą córeczkę też
Do dziś nie zagojona rana
A teraz Oni dlaczego
Nie rozumie tego
Grzeszę wiem ale
Zabierz i mnie
Niech skończy się ból i łzy 
Na tym świecie już nic
Nie trzyma mnie
A wczoraj wiadomość dostałam
Wiadomość której się bałam
Zmarł,On już nie cierpi
Spokój dla Ciebie wieczny
A dla tych co zostali
Ból i łzy,tak trudno
Pogodzić się z tym

Patrz babciu na mnie z obłoka,
siadaj blisko,zaraz ci opowiem wszystko.
Prawie całą noc nie spałam,bo prezenty wymyślałam.
z lodu broszkę i korale śniegowe ,
cztery szale,dziesięć czapek w śnieżną kratkę

i lodową czekoladkę.