Czy warto smutkiem żegnać lato
Jeszcze tak niedawno
Ptak  radośnie śpiewał
Ciepły wiatr włosy rozwiewał

A już nad polami mgła snuje się biała
I dym wije się nad kartofliskiem
Kasztany z drzew spadają wołając
Jesień blisko...

Pytanie czy warto?
Jesień też ma swoje uroki
A kiedy jeszcze do tego
Znajdziesz kogoś miłego

Kiedy usłyszysz kocham
Świat znów kolorów nabiera
Z liśćmi wirować
W szalonym tańcu jest potrzeba

Trawie podkradać rosy perełki
Wplatać je we włosy
A wieczorem przy kominku
Marzenia ułożyć alfabetycznie

Wypić kubek ciepłego mleka
Pogawędzić z iskierkami w kominku
Odebrać telefon,pogadać chwilkę
I na dziś już koniec...Wskoczyć pod pierzynkę

Odnalazłem moją muzę
w głębinach czasu , jak syrenę w morzu
Ona ma wszystko co moje najważniejsze
serce i duszę...
Jest tak blisko !!!
A ja nie umiem ,kurwa, pływać....!!!!!!!

Na strychu wśród rzeczy niepotrzebnych
Do lamusa odesłanych
Piękny portret jakieś damy 
Nie z tej epoki ubranej
Włosy upięte wysoko
Jak by w kok uczesane
Spojrzenie w jeden punkt wpatrzone
Usta rozchylone
I dziwny smutek na twarzy
Kiedyś babcia coś opowiadała 
O właścicielach dworku
I jednej z ich córek nieszczęśliwie zakochanej
Dworek stoi tyle że różne koleje losu
Są z nim powiązane
Kiedyś gmina zarządzała
Dziś ktoś bogaty bardzo być musiał
Kupił dworek ,park i teren wokół 
Do rzeki schodzący z wiekowymi drzewami
W stawie rybki jakieś nieznane pływają
Samo ogrodzenie na zamożność wskazuje
Ale jakiś niegościnny to człowiek 
Widać fortuna ludzkich uczuć pozbawiła
Tych co na wsi mieszkają za coś gorszego uważa
Ale nie o nim pisanie ,raczej o tej damie wspominanie
Jak przez mgłę pamiętam te babci opowiadania
Szkoda tylko bo zapytać już nie mogę
Ci państwo co ten dworek zamieszkiwali
Mieli trzy córki na wydaniu
A ta na tym portrecie najmłodsza była
I najładniejszą zarazem
Był bal i przybyli swaty o rękę prosić
Jak w zwyczaju było najstarsza 
Pierwszą do ożenku sposobili
Jakoś tak się stało ze najmłodsza w parku 
Na ławeczce siedziała,książkę czytała
Dla odpoczynku czy ochłody kandydat do ożenku
Po parku się przechadził i nagle
Stanał jak wryty tak uroda siedzącej
Go zachwyciła...dech zaparło,głos odebrało
Po chwili dopiero nieśmiało przywitał się
Pytając ...zjawą jesteś czy też żywą osobą?
Zawstydzona dziewczyna głowę schyliła
Pąsem buzia się jej okryła i po chwili dopiero
 Się przedstawiła
I tak się stało że serce obojgu mocniej zabiło
Miłość od pierwszego spojrzenia się narodziła
Niestety tradycji nikt nie mógł złamać
Zaślubiny z najstarszą siostra się odbyły
Lecz serce do innej należało 
Potajemnie się spotykali
Efektem tych spotkań ciąża była
Wtedy też portret został namalowany
Tak jest wnioskowane
Kiedy mogli to się spotykali
A kiedy razu pewnego stawił się na spotkanie
W altance nad rzeką liścik znalazł napisany
I ślad zaginął przepadła dama bez wieści
Nikt nigdy więcej ani nie widział 
Ani nie słyszał,kamień w wodę
A jak ten portret znalazł się w domu dziadków
Na strychu jakie koleje przeszedł 
Niewiadoma...
Kiedyś aż tak uważnie nie słuchałam
 Może nie jedno przeoczyłam,może coś pomyliłam ?

Nie ma na GD kibiców piłki kopanej.? Brak komentarzy do wczorajszego występu naszych gwiazd. ?

Jutro poniedziałek 
Nie nowina nowy tydzień
Tak się zaczyna
Jaki będzie ,to pytanie
I nikt nie odpowie na nie
Choć nie lubię poniedziałków 
Nie ja jedna chyba
Ale cóż przeżyć trzeba
Potem wtorek i poleci
Tydzień minie ,nie zawróci
Czas  jakoś szybko leci
Jak powiadają poniedziałek
Jest wykładnia tygodnia każdego
Wniosek może wysnuć trzeba że...
Poniedziałek kochać trzeba?

Sad to stary...
Grusze jabłka unikaty
Papierówki,malinówki
I renety szare
Gruszki klapsy w sok obfite
Jest też i reliktem pewien szczegół
Już wyblakły ma kapelusz
I kubraczek poszarzały
Stoi w kącie za śliwkami
Włosy siwe potargane
Pewnie wiecie o kim pisze
To odległa już epoka 
Kiedy strach na wróble
 W sadzie na etacie 
Zatrudniony był na stałe
Jakże ważne miał zadanie
Gonił szpaki gdy czereśnie dojrzewały
Sentymentem go darzę wielkim
I niech tak zostanie
Bo to widok zapomniany

Depresja jest podstępna
Jak żmija atakuje skrycie
Mijają dni niby nic nie dzieje się
Ale depresja wyciąga kły 
Wbija pazury,dręczy,spać nie daje
Jak mackami oplątuje
Radość zabiera,smutek serwuje
Lecz ciągle jej mało
Dalej męczy duszę i ciało
Już nie potrafisz się podnieść
Mimo że dzień nowy wstaje 
Słonko się śmieje,ptaki śpiewają
Ty nie widzisz tego...
Depresja swój plan wykonuje
Nie raz myśli złe w głowie gnieźdzą się
Trudno uwolnić się od nich jest
Wtedy tylko prawdziwy przyjaciel pomoże
Zjawi się wypyta doradzi
Za rękę potrzyma,po policzku pogładzi
I dzięki Ci Boże za kogoś takiego 
Bo sam człowiek jest tak bardzo malutki
Na swej życiowej drodze

Studentka Marysia jadła codziennie cebulę i czosnek, dlatego o anginie i s.eksie opowiadały jej koleżanki.

Wrzesień do drzwi zapukał
Słonko jesiennie zaświeciło
Ranek też się później obudził
Noce  jesiennym chłodem straszą
A ja jeszcze mam w pamięci
Piękne uroki lata I gorące Twe dotyki 
Wspomnieniami wszystko zapisane
Każda chwilka życia warta
Teraz jesień do sadu zaprasza
Śliwy jabłonie i grusze
Koszyki zapełniają
Warzywa też swoje racje mają
Kiedy wszystko zgromadzimy 
Już się zimy nie boimy
Nie straszne będą wichury i mrozy
Kiedy kominek rozpalimy i zajadać 
Będziemy jesienne witaminy

Najbardziej boję się nocy 
W której nasze rozżarzone usta
Smagane codziennymi problemami
Ostygną w zamęcie niezrozumienia
Kiedy księżyc obudzi moje oczy
Dłonie nie poczują Twojego ciepła 
A dotyk sparaliżuje nicość

Najbardziej boję się chwili
W której pozostawieni sami sobie
Pójdziemy w chłód przeciwnego poranka
Nie oglądając się za siebie
Bez żalu i prób kolejnych rozmów
Westchniemy głośniej z przekorą
Wygaszając wulkany mikro uśmiechu

Parafrazą byłoby skupić się na codziennych problemach nie dostrzegając bliskości