Program "Bitwa na głosy" cieszył się dużą popularnością w naszym kraju. Bezpośredni kontakt z uznanymi artystami, ciekawy repertuar i sposób prowadzenia programu, poszukiwanie talentów i udział publiczności to główne atuty tych audycji. Zawsze zastanawiałem się na ile dobór repertuaru wpływa na wyniki głosowania? Nie sposób na to odpowiedzieć. Rywalizacji w interpretacji tego samego utworu była by zbyt monotonna więc do niej nie dojdzie.

Grupa Ryszard Rynkowskiego przedstawiła kiedyś piosenkę "True colors". Jurorzy zachwycali się tą interpretacją a ja miałem mieszane uczucia.

Posłuchajcie.

Moim zdaniem była to średnio udana wersja piosenki podobna do wykonania Phila Collinsa (brzmi niestety gorzej).

Cover świetnego perkusisty wydaje się być lepszy od oryginału.

Znając obie wersje sądziłem, że nikt mnie już "prawdziwymi kolorami" nie zaskoczy. Myliłem się.

Znalazłem nagranie Evy Cassidy.

Jakby było mało to pojawiła się w necie wersja Ane Brun.

Poniżej zamieszcam tekst. Czy to pozwoli wam wybrać najlepsze wykonanie?

Ty, ze smutnymi oczami
Nie obawiaj się
Zdaję sobie sprawę
Że trudno zebrać się nad odwagę
W świecie pełnym ludzi
Możesz stracić wszystko z oczu
A ciemność wewnątrz ciebie
Może sprawić, że poczujesz się tak mały

Ale ja widzę twoje prawdziwe barwy
Prześwitujące na wskroś
Widzę twoje prawdziwe barwy
I dlatego cię kocham
Więc nie bój się ich pokazać
Twoje prawdziwe barwy
Prawdziwe barwy są piękne
Jak tęcza

Pokaż mi więc uśmiech
Nie bądź nieszczęśliwy, nie pamiętam
Kiedy ostatnio widziałam, jak się śmiejesz
Gdy ten świat doprowadza cię do szału
I wziąłeś na siebie wszystko, co mogłeś
Wzywasz mnie
Ponieważ wiesz, że tu będę

I zobaczę twoje prawdziwe barwy
Prześwitujące na wskroś
Widzę twoje prawdziwe barwy
I dlatego cię kocham
Więc nie bój się ich pokazać
Twoje prawdziwe barwy
Prawdziwe barwy są piękne
Jak tęcza

(Nie pamiętam, kiedy ostatnio widziałam, jak się śmiejesz)
Gdy ten świat doprowadza cię do szału
I wziąłeś na siebie wszystko, co mogłeś
Wzywasz mnie
Ponieważ wiesz, że tu będę

I zobaczę twoje prawdziwe barwy
Prześwitujące na wskroś
Widzę twoje prawdziwe barwy
I dlatego cię kocham
Więc nie bój się ich pokazać

Twoje prawdziwe barwy
Prawdziwe barwy
Prawdziwe barwy
Prześwitujące na wskroś

Widzę twoje prawdziwe barwy
I dlatego cię kocham
Więc nie bój się ich pokazać
Twoje prawdziwe barwy
Prawdziwe barwy są piękne
Jak tęcza

Za tekstowo.pl

Więcej na http://niechgramuzyka.blogspot.com/

Bluegrass czyli radość z muzykowania

Bluegrass to styl muzyki country wywodzący się z Kentucky.  Podstawowymi instrumentami grup bluegrassowych są banjo, gitara, kontrabas, mandolina i skrzypce. Cechą charakterystyczną tego stylu są solówki w których muzycy starają się popisać swymi umiejętnościami  grając możliwie najszybciej, co wymaga dużych umiejętności technicznych. Muzyk grający na banjo używa 3 palców z nakładkami. Gitara dobro, trzymana jest w specyficzny sposób a ostry metaliczny dźwięk jest uzyskiwany przez metalową nakładkę którą gitarzysta przesuwa po gryfie. Popisy solistów zakończone wspólnym finałem tworzą bardzo energetyczną całość.

Pierwszy utwór wykonuje grupa, która można nazwać „All Stars” znakomicie oddaje charakter muzyki.

Roll in My Sweet Baby's

Earl Scruggs  ikona tej muzyki nie zwalnia tempa.

Earl Scruggs and friends. Foggy Mountain Breakdown

Przyjemnie odkrywać ślady polskości. Ten piękny głos należy do Dana Tymińskiego.

Dan Tyminski : The Boy Who Wouldn't Hoe Corn

Na koniec mini festiwal Alison Krauss

Nitty Gritty Dirt Band - Catfish John

Alison Krauss & Union Station Band - Man of Constant Sorrow

Ricky Skaggs, Vince Gill, Marty Stuart, Earl Scruggs, Alison K. -

 Little Girl Of Mine In Tennessee

Więcej na http://niechgramuzyka.blogspot.com/

20 lat temu zmarł wybitny trębacz jazzowy Dizzie Gillespie. Dzisiejszy post postanowiłem poświęcić muzyce jazzowej.

W pierwszym nagraniu Dizzy prezentuje się również jako wokalista a towarzyszy mu król jazzu Louis Armstrong

Umbrella man

Pozostajemy w kręgu trębaczy.

Miles Davies - Autumn leaves

Krok w kierunku jazzu tradycyjnego. Gwiazdą zespołu jest jednak również trębacz Wynton Marsalis ale sołówki skrzypka i gitarzysty znakomite (Frank Vignola i Mark O'Connor).

Sweet Georgia Brown

Zrobiło się cieplej. Temperaturę powinno podtrzymać najsłynniejsze bodaj trio w historii jazzu.

 Oscar Peterson Trio - Satin doll

Teraz nieco spokojniej

Diana Krall - Cry me a river

 Teraz mówisz, że jesteś samotny
Przepłakałeś całą długą noc
Cóż, możesz wypłakać mi rzekę łez,
Wypłakać rzekę łez
Ja wypłakałam rzekę po tobie

Teraz mówisz, że ci przykro
Że byłeś tak fałszywy
Cóż, możesz wypłakać mi rzekę łez,
Wypłakać rzekę łez
Ja wypłakałam rzekę po tobie

Doprowadziłeś mnie, prawie doprowadziłeś mnie do szaleństwa
Podczas gdy ty nigdy nie uroniłeś łzy
Pamiętasz? Ja pamiętam wszystko co powiedziałeś
Powiedziałeś mi, że miłość jest zbyt plebejska
Powiedziałeś mi, że ze mną skończyłeś

Teraz mówisz, że mnie kochasz
Więc żeby udowodnić, że tak jest
Wypłacz mi rzekę łez,
Wypłacz mi rzekę łez
Ja wypłakałam rzekę po tobie
Ja wypłakałam rzekę po tobie
Ja wypłakałam rzekę… po tobie…

tłumaczenie za tekstowo.pl

Smutno się zrobiło więc coś na wyciszenie.

Dwa wielkie nazwiska Duke Ellington i John Coltrane

In a sentimental mood

Więcej na http://niechgramuzyka.blogspot.com/

Pogoda nie zachęca do spaceru - wietrznie, wilgotno i ponuro. Idealny czas na relaks przy kominku (niestety nie posiadam). Pozostaje więc kawa, lamka wina i kameralna muzyka. Dawka poezji śpiewanej - to jest to co mi dziś potrzeba. Polecam piosenki o zimie, przytulaniu i oczekiwaniu na wiosnę.

Andrzej Garczarek - Jak my w Wyszemborku Pana Jezusa witali

Marek Andrzejewski - "Ostatni obrazek - zima"

Andrzej Garczarek - Do nie pierwszej białości

Marek Andrzjewski - Po ciemku

Andrzej Garczarek - Zamojszczyzna

Cisza taka jak ta - W naszym niebie

Właśnie zaczął się mój weekend. Tydzień był wyjątkowo krótki ale męczący. Mam w planie nadrobić zaległości w spaniu, odrobinkę sportu,  trochę popracować i zrelaksować się.  W tym ostatnim ma pomóc muzyka, którą lubię. Dobieram ją w zależności od nastroju. Czasem wracam do tego czego dawno nie słuchałem. Na dziś zaplanowałem rock progresywny. Dyskutowałem z kolegą kiedy rock progresywny staje się art rockiem. Myślę, że wpływ na to ma czas. Jak go zwał, tak go zwał. Na początek grupy, które zapoczątkowały moją fascynację tym gatunkiem.

Pink Floyd - High Hopes

Barclay James Harvest - The Iron Maiden

Camel - Fingertips Live 

Następnych wykonawców trudno nazwać prekursorami ale warto posłuchać.

Dream Theatre - the anserw lie within

Pendragon - The Freak Show

IQ - Red Dust Shadow

Więcej na http://niechgramuzyka.blogspot.com/