tyle że od życia od zmartwień i trosk
spakujmy walizkę naprędce byle jak
i ucieknijmy tam gdzie czas nie goni nas
gdzie nie ogranicza nie nakazuje
weźmy stare kalosze,jakieś stringi i bambosze
może jeszcze tomik wierszy mały
by przypominały o kwiatach kiedy zakwitają
i szumie fal kiedy po sztormie się ganiają
nie martwmy się wieczorem ni rankiem
co nas to obchodzi...przecież przerwę od życia mamy
i na drobne się nie rozmieniamy
jak chcesz możesz jechać ze mną
gdzieś tam...tylko dostosować się musisz
komórkę wyrzucisz,komputerom powiesz...żegnajcie
niestety takie wymogi mój drogi
jak już się zdecydujesz...jutro wyruszamy
nawet nie zjemy śniadania...pospolite to takie
usiądziemy gdzieś pod drzewem jakimś
wyciągniemy sucharki zagryziemy czekoladą
oj będzie nam smakowało
rękawem buzię będzie się wycierało
potem na jakiejś rozstajnej dróżce
nad świątkiem się zatrzymamy
chwilkę z nim pogadamy,i dalej przed siebie
a słonko tak radośnie będzie się uśmiechało
pełnym blaskiem nas witało
ptaki nad głowami będą ćwierkały
nowinę przekazywały...
oto tych dwoje uciekło od życia szarego
i wybrało się....no właśnie ...do czego?
a potem na rynku jakiegoś miasta starego
cygankę spotkamy...trochę się zawahamy
ale poprosimy...powróż nam
z ręki od serca,co nas czeka
radość i uciecha czy smutku rzeka?
niczego nie ukrywaj,nawet jak będzie bolało
zapatrzyła się długo w oczy...
jakaś niepewność i dreszcz...lecz
po chwili powiedziała...ciesz się ciesz
to co było i spać nie dawało...
to już odeszło,odleciało
teraz dobrze słuchaj...bo szczęście
do Twoich drzwi będzie pukało
