• Społeczeństwo zwróciło się do mnie z podziękowaniem i prośbą o coś z klasyki. Odzew przyszedł drogą elektroniczną w liczbie maili jeden, ale znaków w mailu było mnóstwo (nie zliczyłem).  Myślę, że Wojciech P. został zobligowany do reprezentowania pozostałych.

Ostatnio przerabiam temat ballada rockowa. Daleko więc mi do pereł muzyki klasycznej. Olśniło mnie jednak przy kolacji i powstał post pt. „Dwa światy”.

Jako pierwszą przedstawiam  Academy of St. Martin in the Fields – brytyjską orkiestrę kameralną. Jej nazwa pochodzi od londyńskiego kościoła St. Martin-in-the-Fields (Św. Marcina wśród Pól) przy północno-wschodnim narożniku Trafalgarr Square, jej pierwszej siedziby. Założona została w 1959  roku przez Neville’a Marinera początkowo jako orkiestra smyczkowa.

W jej wykonaniu  Pachelbel's Canon in D czyli Kanon D-dur Pachelbela.Wykonanie jest przepiękne. Szkoda, że nie znalazłem video clipu.

https://www.youtube.com/watch?v=PkSp8wc8lKw

Skoro jednak obracam się w innym świecie to pogrzebałem i znalazłem coś co brzmi inaczej ale …

https://www.youtube.com/watch?v=z-2SD9qTdcw

Facet ma paluszki jakby całe życie pracował na budowie, ale  gra z olbrzymią swobodą. Komu się podoba?

ZAPRASZAM NA MÓJ BLOG. MUZYKA BĘDZIE RÓŻNORODNA,  ALE NA PEWNO CIEKAWA.

Przesłuchiwałem niedawno kompilację 100 najsłynniejszych solówek gitarowych. Zastanawiałem się który z muzyków jest najlepszy w swym fachu? Czy ten który skomponował niebanalny temat, czy też ci którzy dają popis swojej techniki i szybkości. Ze słynnych gitarzystów znam tylko Piotrka L. i Tomasza D. Piłem z nimi piwo ale chyba zbyt mało by umieścić ich na swej liście debeściaków. By pomóc im w ich karierze, poniekąd zainspirować, postanowiłem podrzucić im coś świetnego choć mało znanego. Hendrix, Page, Clapton, Sting czy Knopfler – tym ich nie zaskoczę. Poszperałem i coś znalazłem.

Pierwszy wynalazek.

Ten Years After to kapela znana miłośnikom rocka. Występowali na Woodstock, napisali numer który stał się hymnem ruchu hippisowskiego (I'd Love to Change the World). Największe ich sukcesy związane są jednak z gitarzystą Alvinem Lee. Koncert który zamieszczam nagrali z jakimś młodzieniaszkiem. Polecam z niego utwór który zaczyna się w 24 minucie.

 To była tylko przygrywka.Bohaterem dnia jest amerykański gitarzysta Larry Carlton. Jest osobą znaną w branży skoro 2 razy odebrał nagrodę Grammy. Wstyd się przyznać że do niedawna o nim nie słyszałem. Jest bardzo wszechstronnym muzykiem bo nagrywa  z jazzmanami, bluesmanami i pisze muzykę filmową. Posłuchajcie. (dla niecierpliwych – najlepsze są 2 ostatnie kawałki).

Larry Carlton & Robben Ford at Tokyo Jazz Festival

Larry Carlton w/ Robben Ford

B B King & Larry Carlton In Session Thrill is Gone

Larry Carlton - Larry's Blues

Czy może być coś lepszego? Otóż może.

The Two Best Guitarists EVER!! – autor chyba przesadził ale miał powody.

Jeden z najpiękniejszych głosów w muzyce folk z jakim się zetknąłem. O tym może przekonać poniższe nagranie.

W latach 60-tych związana z B obem Dylanem. Wystąpiła m.in. przed przemówieniem Martina Lutera Kinga w czasie marszu na Waszyngton oraz na festiwalu w Woodstock.

The Night They Drove Old Dixie Down – to chyba jej najsłynniejsze nagranie.

Piosenka zaśpiewana na festiwalu w Woodstock - słynny protest song związany z ruchem praw obywatelskich.

tłumaczenie za

http://www.tekstowo.pl/piosenka,brad_kavanagh,we_shall_overcome__ft__tasie_dhanraj_.html

Ludzie przychodzą teraz jako jedność.
Każdy wyścig i kolor,
Jesteśmy pod jednym słońcem.
Ochroń się przed wiatrem,
Rzeczy się zmienią, a ty przewrócisz następną stronę.
Czas zacząć…
Oglądając ludzi uśmiechających się w deszczu,
Jesteśmy dzisiaj wdzięczni za dar życia.
Kolejny rok się kończy
Razem przez to przejdziemy,
Po prostu zwróć się do przyjaciela.
Mimo utrzymującej się rozpaczy,
Wytrzyj łzy i idź dalej.

[Refren]:
Razem to przezwyciężymy.
Zniszcz to, osusz łzy, zbuduj od nowa i rozpocznij ponownie.
To będzie gotowe,
Zniszcz to, osusz łzy, zbuduj od nowa i rozpocznij ponownie.

[Zwrotka 2]:
Nadzieja powraca i odpędza strach.
W tym roku ludzie się śmieją i bawią.
Płomień się pali dla tych, którzy nadal wierzą.
Otwarte ramiona, ciepły uścisk, to wszystko czego potrzebujemy.

[Refren]:
Razem to przezwyciężymy.
Zniszcz to, osusz łzy, zbuduj od nowa i rozpocznij ponownie.
To będzie gotowe.
Zniszcz to, osusz łzy, zbuduj od nowa i rozpocznij ponownie.

[Zwrotka 3]:
Koniec roku, uroń łzę, my odejdziemy.
Odejdziemy z nową nadzieją na następny rok.
Nie bój się, osusz łzy.
Podzielcie się dookoła swoim sercem.
Zaśpiewaj ze mną teraz,
Rozsiewaj radość wokoło, poczuj to.
Śpiewamy w dobrym nastroju
W te święta
Odejdzie z nową nadzieją na następny rok.

Where Have All The Flowers Gone

Tę piosenkę w Polsce spopularyzowała Sława Przybylska (polski tytuł "Gdzie są kwiaty z tamtych lat")

Joan śpiewa ją w duecie z Naną Mouskouri. Błędnie wpisano tytuł. Plaisir d'amour to druga z piosenek.

W czasie koncertu w Polsce zaśpiewała po polsku piosenkę Macieja Pietrzyka. (tutaj wykonanie z Bratysławy). To był jej ukłon dla Solidarności.

Piosenka dla córki

Śpiewa wiele coverów ale jej wykonania są oryginalne. Wielką wagę przykłada do wyboru tekstów.

Cenię Dylana, głównie za teksty, ale jego głos jest tak zniszczony, że wolę wykonania Joan.

Blowing the wind

Forever young. Poniżej  tekst ze strony tekstowo.

May God bless and keep you always,
May your wishes all come true,
May you always do for others
And let others do for you.
May you build a ladder to the stars
And climb on every rung,
May you stay forever young,
Forever young, forever young,
May you stay forever young.

May you grow up to be righteous,
May you grow up to be true,
May you always know the truth
And see the lights surrounding you.
May you always be courageous,
Stand upright and be strong,
May you stay forever young,
Forever young, forever young,
May you stay forever young.

May your hands always be busy,
May your feet always be swift,
May you have a strong foundation
When the winds of changes shift.
May your heart always be joyful,
May your song always be sung,
May you stay forever young,
Forever young, forever young,
May you stay forever young.

Może Bóg będzie cię błogosławił i ochraniał zawsze,
Może spełnią się wszystkie twoje życzenia,
Może zawsze będziesz robił dla innych
I niech inni robią dla ciebie.
Może zbudujesz drabinę do gwiazd,
I może będziesz się wspinał po każdym jej szczeblu,
Może pozostaniesz na zawsze młody,
Na zawsze młody, na zawsze młody,
Może pozostaniesz na zawsze młody.

Może dorośniesz do bycia uczciwym,
Może dorośniesz do bycia prawdziwym,
Może zawsze będziesz znał prawdę
I będziesz widział otaczające cię światła.
Może zawsze będziesz mężny,
Stojąc prosto i będąc silnym,
Może pozostaniesz na zawsze młody,
Na zawsze młody, na zawsze młody,
Może pozostaniesz na zawsze młody.

Może twoje dłonie zawsze będą zapracowane,
Może twoje stopy zawsze będą szybkie,
Może nadal będziesz miał silną motywację
Kiedy wiatr zmieni swój kierunek.
Może twoje serce zawsze będzie radosne,
Może twoja piosenka będzie zawsze śpiewana,
Może pozostaniesz na zawsze młody,
Na zawsze młody, na zawsze młody,
Może pozostaniesz na zawsze młody.

Na koniec coś co odkryłem dopiero teraz. „Brothers In arms” w jej wykonaniu. Brak mi tylko gitary Marka.

Pozdrawiam wszystkich...

Zapraszam na bloga  https://www.gamedesire.com/pl/player/Zdzislaw_55/blog

Po miesiącu muzy dolatującej z betoniarki, pił spalinowych z mocną sekcją młotków w tle mam wolną sobotę. Rodzinka dosypia a ja postanowiłem przygotować sobie ucztę na śniadanie. Poszperałem i krzyknąłem Eureka (nie byłem w tym pierwszy).

Danie pierwsze.

Michaela Buble znam i cenię, piosenka też nie jest mi obca (uwielbiam wykonanie grupy The Carpenters). Cóż więc skłoniło mnie do tego wyboru? Chris Botti – genialny trębacz. Jest gwiazdą a nie gwiazdorzy. To muzyka i klimat jest ważniejszy niż technika jego gry. Posłuchaj.

Danie numer 2. Fragile Stinga – rzecz znana powszechnie. W tym wykonaniu przed szereg wyszło czterech wirtuozów. To danie główne.

Bohater poranka jak zwykle wyśmienity ale podporządkowany zespołowi. Zdecydowanie więcej jest go w następnym odcinku. Ten skośnooki wiolonczelista też perfekcyjny.

 Na deser polski akcent. Słynny temat filmowy, który Chris wykonuje z Caroline Campbell a towarzyszy im Sinfonia Varsovie. (conductor Adam Sztaba we fraku – no, no, no)