kaligrafia7

Wy­my­śli­li­śmy wy­ści­gi sa­mo­cho­dów i wy­ści­gi kan­gu­rów,
Wy­my­śli­li­śmy lo­te­rie, kar­ty, ra­nio­ne am­bi­cje i cha­osy uczuć,
Wy­my­śli­li­śmy ra­dość z nie­uda­nych wier­szy przy­ja­cie­la,
Wy­my­śli­li­śmy smu­tek z ku­rzych ła­pek przy uko­cha­nych oczach,
Wy­my­śli­li­śmy ga­piów przy ma­łym no­so­roż­cu uro­dzo­nym w ogro­dzie zoo­lo­gicz­nym,
Wy­my­śli­li­śmy po­ka­zy na­gich dziew­cząt o no­gach dłu­gich jak mila,
Wy­my­śli­li­śmy afe­rę Drey­fu­sa i afe­rę ka­na­łu pa­nam­skie­go,
Wy­my­śli­li­śmy tyle na­mięt­no­ści, że nie ma w nas nic, prócz ter­ro­ru ży­cia,
Wy­my­śli­li­śmy sys­te­my fi­lo­zo­ficz­ne, zwy­cię­stwa ich i ban­kruc­twa,
Wy­my­śli­li­śmy woj­ny i po­mni­ki ge­ne­ra­łów i pa­cy­fi­stów,
Wy­my­śli­li­śmy brak cza­su, aby nie zo­sta­wać ze sobą sa­mym,
Wy­my­śli­li­śmy ase­ku­ra­cje od wy­pad­ków i bły­ska­wicz­ne am­bu­lan­se,
Wy­my­śli­li­śmy szpi­ta­le z chło­dzo­nem po­wie­trzem, chlo­ro­form i eter,
Wy­my­śli­li­śmy wszyst­ko, by umniej­szyć cier­pie­nia,
Wy­my­śli­li­śmy wszyst­ko, by za­po­mnieć o śmier­ci.

I za­po­mnie­li­śmy.
I cie­szy­my się z utra­ty pa­mię­ci
I śmie­je­my się z lu­dzi, któ­rzy nie wy­my­śli­li nic
Ale wie­rzą w inny po­czą­tek i ko­niec
I klę­ka­ją utru­dze­ni
I twarz kry­ją w dło­nie
I wie­dzą co mó­wią,
Gdy szep­cą przed nocą:
Od­puść nam na­sze winy.

Więcej wierszy znajdziecie na tej stronie : https://poezja.org/wz/

*"Nasze otoczenie przypomina puzzle - możemy do niego pasować forma, jednocześnie okazując cząstkę innego obrazka."
*"Nigdy nie zniechęcaj nikogo, kto ciągle się rozwija, choćby nawet wolno."
*"Nie porównuj swojego życia z innymi bo nie wiesz, jaka drogę oni przeszli w swoim życiu."
*"Niektórzy nie mogą sobie pozwolić na upadek, bo wiedza, ze nikt ich nie podniesie."
*"Bo wszechświat zawsze pomaga nam spełnić marzenia, tylko my jesteśmy w stanie ocenić, jak wysoka cenę za nie zapłacimy"
*"Nie wolno zgadzać się na pełzanie, kiedy czujemy potrzebę latania."
*"Człowiek, który boi się cierpienia, cierpi z powodu tego, czego się boi."
*"Największy błąd, jaki możemy popełnić w życiu, to poddanie się lękowi przed popełnieniem błędu"
*"Kazdy początek to tylko ciąg dalszy , a księga zdarzeń zawsze otwarta w połowie."
*"Jestem obok Ciebie... Znajdź mnie w słowie utkanym z najlepszych myśli."

*"Najgorsze jest zobojętnienie - pisał Mauriac - i ono przekreśla wszystko, nawet niechęć. Opętanie drugim człowiekiem przeradza się w znudzenie jego obecnością, czasem wolniej, czasem bardzo szybko, to nieuchronny los namiętności; za jego sprawa małżeństwo staje się tym, co obserwujemy niemal wszędzie. Patrząc na jedna twarz, sluchajac jednego głosu, usiłujemy przypomnieć sobie czasy, kiedy ta twarz decydowała dla nas o tym, czy na świecie jest dzień czy noc, i kiedy powietrze, którym oddychaliśmy, było nam mniej niezbędne do życia niż ten do głębi przejmujący głos. Teraz jest to twarz jak wszystkie inne: cieniutka, ledwie dostrzegalna biała kreska po bardzo starej bliźnie"
*"Każdy pomniejsza swa przeszłość, zapiera się najpiękniejszych uczuć, a może naprawdę zapomina jakie im kiedyś towarzyszyło napięcie"
*"Panny stały się teraz zuchwale. Dlatego rycerze niewieścieją. Na szczęście, nie wszyscy"
*"Wydala mi się najpierw nieszczęsną dziwaczka, zagubiona w czasie i przestrzeni, zjawa z tego świata który zniknął przed moim urodzeniem, a może nawet nigdy nie istniał w tej postaci, w jakiej mi go przedstawiono"
*"Gdy się tak wiele wie o smutku, tęskni się za kropla słodyczy"
*"Co jeden człowiek daje drugiemu? Daje on siebie, to co ma najcenniejszego, daje on swoje życie. Nie oznacza to koniecznie, ze poświęca swoje życie dla innego, lecz ze daje mu to, co w nim jest żywe: daje mu swoja radość, swoje zainteresowanie, zrozumienie, poczucie humoru, smutek. Dając w ten sposób swoje życie, wzbogaca drugiego człowieka, potęgując życie własne, potęguje także jego życie. Nie daje on aby otrzymywać; dawanie jest samo w sobie niezwykłą radością. Ale dając nie możemy nie ożywić czegoś w drugim człowieku, a to co w nim zostanie powołane do życia, wraca do dającego; naprawdę dając nie może nie otrzymać z powrotem tego co dal.
Erich Fromm"